- Katılım
- 25 Mar 2021
- Mesajlar
- 2,023
- Puanları
- 36
SAKARYA (AA) – Almanya‘da yaşayan gurbetçi Yunus Çelik, 49 yıl evvel babasının ikram ettiği saatten etkilenerek biriktirmeye başladığı antika eşyaları Sakarya‘daki meskenine getirerek burada adeta müze oluşturdu.
Çelik’in konutunda bulunan antika saat, radyo, fotoğraf makinesi, kahve değirmenleri, kamera, çakmak, terazi, termometre ve müzik aletleri üzere bine yakın eşya ilgi çekiyor.
Adeta müzeyi andıran meskeni, Çelik’in komşuları ve yakınlarının yanı sıra duyanlar da ziyaret ediyor.
Tatil için Karasu ilçesindeki meskenine gelen 61 yaşındaki Yunus Çelik, AA muhabirine, 1972’de Almanya’ya gittiğini, babasının ikramından daha sonra kendisinde saat tutkusunun başladığını anlattı.
“Her şey birbirini kovaladı.” diyen Çelik şöyleki konuştu:
“Babamın saati bende tutku oluşturdu. Kendime saat aldım, gezdiğim yerlerde gördüğüm mekanik aletler ilgimi çekti ve toplamaya başladım. 50 sene daha sonra bu ortam oluştu. Bu konutta binin üzerinde modül var, hepsini yurt haricinden getirdim. Önüme gelen eskiye ilişkin ne var ise 1972’den beri toplamaya başladım ve meskenime koydum.”
Konutunda terazi, mızıka, ustura, radyo, fotoğraf makinesi, kamera, anahtar, 1900’lü senelera ilişkin kilitler, çakmaklar, 1800’lü yılların sonlarına ilişkin kahve değirmenleri, marangoz ve tartı aletleri ile 500’ün üzerinde saat bulunduğunu aktaran Çelik, “Ama en özel olanı, merhum babamın bana verdiği saattir. Onun özel yeri var. Gerisi meraktan topladığım eşyalar.” dedi.
“Gelmek isteyene kapımız açık”
Ziyaretçilerin eşyaları hayli beğendiğini, kendisini takdir ettiğini lisana getiren Çelik kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Dışarıdan gelen epeyce ağır değil. Gelmek isteyen gelip nazaranbilir. Gelmek isteyene kapımız açık. Müzedeki eşyaların paklığını yoğunlukla hanım yapıyor lakin ona ben de yardımcı oluyorum. Onu yalnız bırakmıyorum, birlikte yapıyoruz. Ayrıyeten, burada vakit içinde kendimi geliştirdim. Merakım olduğundan müzede bulunan saatlerin tamirini de kendim yapıyorum. Burada 500’e yakın saat var. Bunların 450’si çalışıyor, tahminen 50’si çalışmıyordur. Onların da küçük arızaları vardır, onların tamirini de yapıyorum. Lakin o kadar vaktim olmadığı için hepsini de yapmıyorum. Benim için çalışıp çalışmadığı da epeyce değerli değil. Benim için görünüm kıymetli.”
Konutu ziyaret eden Çelik’in komşusu Sümeyye Ay ise meskendeki eşyaları merak edip görmeye geldiğini belirterek, “Çok değişik saatler, aksesuarlar olduğunu gördüm, epeyce hoş. En epeyce saatler dikkatimi çekti, hepsi epey farklı.” tabirini kullandı.
Çelik’in konutunda bulunan antika saat, radyo, fotoğraf makinesi, kahve değirmenleri, kamera, çakmak, terazi, termometre ve müzik aletleri üzere bine yakın eşya ilgi çekiyor.
Adeta müzeyi andıran meskeni, Çelik’in komşuları ve yakınlarının yanı sıra duyanlar da ziyaret ediyor.
Tatil için Karasu ilçesindeki meskenine gelen 61 yaşındaki Yunus Çelik, AA muhabirine, 1972’de Almanya’ya gittiğini, babasının ikramından daha sonra kendisinde saat tutkusunun başladığını anlattı.
“Her şey birbirini kovaladı.” diyen Çelik şöyleki konuştu:
“Babamın saati bende tutku oluşturdu. Kendime saat aldım, gezdiğim yerlerde gördüğüm mekanik aletler ilgimi çekti ve toplamaya başladım. 50 sene daha sonra bu ortam oluştu. Bu konutta binin üzerinde modül var, hepsini yurt haricinden getirdim. Önüme gelen eskiye ilişkin ne var ise 1972’den beri toplamaya başladım ve meskenime koydum.”
Konutunda terazi, mızıka, ustura, radyo, fotoğraf makinesi, kamera, anahtar, 1900’lü senelera ilişkin kilitler, çakmaklar, 1800’lü yılların sonlarına ilişkin kahve değirmenleri, marangoz ve tartı aletleri ile 500’ün üzerinde saat bulunduğunu aktaran Çelik, “Ama en özel olanı, merhum babamın bana verdiği saattir. Onun özel yeri var. Gerisi meraktan topladığım eşyalar.” dedi.
“Gelmek isteyene kapımız açık”
Ziyaretçilerin eşyaları hayli beğendiğini, kendisini takdir ettiğini lisana getiren Çelik kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Dışarıdan gelen epeyce ağır değil. Gelmek isteyen gelip nazaranbilir. Gelmek isteyene kapımız açık. Müzedeki eşyaların paklığını yoğunlukla hanım yapıyor lakin ona ben de yardımcı oluyorum. Onu yalnız bırakmıyorum, birlikte yapıyoruz. Ayrıyeten, burada vakit içinde kendimi geliştirdim. Merakım olduğundan müzede bulunan saatlerin tamirini de kendim yapıyorum. Burada 500’e yakın saat var. Bunların 450’si çalışıyor, tahminen 50’si çalışmıyordur. Onların da küçük arızaları vardır, onların tamirini de yapıyorum. Lakin o kadar vaktim olmadığı için hepsini de yapmıyorum. Benim için çalışıp çalışmadığı da epeyce değerli değil. Benim için görünüm kıymetli.”
Konutu ziyaret eden Çelik’in komşusu Sümeyye Ay ise meskendeki eşyaları merak edip görmeye geldiğini belirterek, “Çok değişik saatler, aksesuarlar olduğunu gördüm, epeyce hoş. En epeyce saatler dikkatimi çekti, hepsi epey farklı.” tabirini kullandı.