- Katılım
- 25 Mar 2021
- Mesajlar
- 2,006
- Puanları
- 36
İZMİR (AA) – İzmir‘deki sarsıntıda 3 çocuğuyla enkazdan çıkan lakin oğlunu yitiren anne Seher Perinçek, oğlunun ismiyle çeşitli okullara kurdukları “Umut Perinçek” sınıflarında çocukların gülen yüzüyle memnun oluyor.
Geçen yıl 30 Ekim’de yaşanan sarsıntıda enkaz altından 65 saat daha sonra bir itfaiyecinin parmağına tutunarak kurtuluş umutlarını artıran 4 yaşındaki Elif bebek, zelzeleden kurtulan annesi Seher ve ikiz kardeşleri Ezel ve Elzem ile makus günleri unutmaya çalışıyor.
Sarsıntıdan daha sonra yaralı yüzü, endişeli bakışları ve hayata tutunan minik eliyle milyonlarca insanın yüreğine dokunan Elif, faciadan 1 yıl daha sonra güler yüzü, sarı uzun saçları, yeşil gözleri ve temizliğiyle gorenlere yaşama sevinci veriyor.
Büyük çabasının minik bir izini alnında taşıyan Elif, fazlaca sevdiği ve sarsıntının kendisinden kopardığı ağabeyi Umut’un ismini taşıyan sınıfta oyun oynuyor, çocukluğunu yaşıyor.
Perinçek Ailesinin yakınları ve gönüllülerin takviyesiyle kurulan Yüreklere Umut Vakfı’nın (YUVA) Ulusal Eğitim Bakanlığı müsaadesiyle Bayraklı’daki Azerbaycan Halk Cumhuriyeti 100. Yıl İlkokulunda oluşturduğu “Umut Perinçek” sınıfını, Elif ve öğrencilerin sevinçli sesleri dolduruyor.
“Bir annenin en sıkıntı tercihi”
Zelzelenin sarsıntısını unutmaya çabalayan anne Seher ve baba Oğuz Perinçek, kızları Elif ile bir arada oğulları ismine kurulan Umut Perinçek sınıfında AA muhabirine felaket gününü ve daha sonrasını anlattı.
Ege Üniversitesi Emel Akın Meslek Yüksekokulu Öğretim Üyesi olan Seher Perinçek, 30 Ekim 2020’nin bayağı başladığını lakin saatler 14.51’i gösterdiğinde yüreklerine karanlığın çöktüğünü söylemiş oldu.
O sırada ikiz kızları Ezel ve Elzem’in çevrim içi ders aldığını, Umut’un en sevdiği yiyecek olan makarna ve yoğurt yediğini, Elif’in ise odasında uyduğunu aktaran Perinçek, “Sarsıntılar olduğunda 3 çocuğumla salonda bir ortaya gelebildik. Umut, Ezel ve Elzem. Konsol ve çekyatın içindeki bir alanda çömeldik. O anda yüreklere karanlık çöktü. Bina yıkıldı ve hayat gayretimiz de o an başladı.” dedi.
Sarsıntı sırasında aklına birinci vakit içinderda yatakta uyuyan Elif’in geldiğini söyleyen Perinçek, o anları şu biçimde anlattı:
“Elif’i alıp yanımıza getirmek istedim. Fakat oraya gidersem 3 yavrum da benimle gelecekti. Büsbütün dağılacaktık. Bunu önbakılırsarek Elif’i orada bırakmak gereğini duydum. Bir annenin en acı tercihlerinden biri. Birinci onu merak ettim. ‘Onun sesini duyabilecek miyim’ dedim. Bir ağlama, bir ‘Anne’ seslenişi. Ancak duyamadım. O kadar güç bir an ki. Çocuklarımın da birinci sorduğu Elif oldu. ‘Anne Elif yaşıyor mu’ diye sordular. ‘Evet anneciğim yaşıyordur ve kesinlikle bizi bekliyordur.’ demek zorundaydım.”
“Oğuz’un sesini duydum”
Yıkıntıların altında 23 saatin hayli güç geçtiğini söyleyen Seher Perinçek, “O ortamda delirmemek elde değildi. Bizim en epey umudumuzu yeşerten eşim Oğuz’un dışarıdan gelen bağrışını duymak oldu. Onu duyduğum an çocuklara dedim ki ‘Evet anneciğim, babanız burada. Bütün takımı toplayacak ve bizi kurtaracak. Sabrettik ve takımlar de süratli bir müdahaleyle bizi oradan çıkardılar.” dedi.
Anne Perinçek, kurtarıldıktan 3-4 gün daha sonra Elif’i bakılırsabildiğini, fakat bu müddetin kendisine 3-4 asır üzere geldiğini anlattı.
“Umut’un yokluğu epeyce yorucu”
Zelzelede kaybettiği 7 yaşındaki oğlu Umut’un acısının da tanım edilemez olduğunu belirten anne Perinçek, “Umut o kadar beyefendiydi ki. Doğayı, hayvanları, insanları, böcekleri fazlaca severdi. Bu dünyaya umut olmak için gelmişti. Umut’u kaybetmek tüm ailede güç bir müddetçti ve bizim bu acının üstesinden gelmemiz kolay olmadı. Onun yokluğu epey ağır, fazlaca yorucu geldi.” diye konuştu.
Perinçek, Türkiye’nin her yerinden takviye önerisi aldıklarını tabir ederek, şöyleki devam etti:
“Tüm ülkeme teşekkürler. Herkes dayanak olmak istedi. Biz gereksinimimiz olmadığını, kaynakların kamusal projelere yönlendirilmesini istedik. bu biçimde sınıflar, dershaneler, laboratuvarlar yapıldı. Biz de Umut’un yüreklere umut olduğunu düşündük ve bir vakıf kuruldu. Artık o sınıflarda eğitim alan çocukların her birinde Umut’u görüyorum. hiç bir şeyi unutmadık. Biz artık başka çocukları keyifli ederek keyifli olacağız, umutlu olacağız.”
Baba Oğuz Perinçek: “Yaralarımız süratle iyileşecek”
Ege Üniversitesi Güneş Gücü Enstitüsü Öğretim Üyesi olan baba Oğuz Perinçek de Umut’un ismini taşıyan sınıfa zelzele daha sonrası enkaz başında beklerken üzerinden 3 gün çıkarmadığı kıyafetleriyle geldiğini, zelzele konusunda farkındalık yaratmayı istediğini belirtti.
Perinçek, tedavi sürecinin akabinde sıhhatine kavuşan çocuklarının birer mucize olarak hayata tutunduğunu, Umut’un anısını unutmanın mümkün olmadığını fakat yaşadığı üzüntüyü kızlarına yansıtmamaya çalıştığını söylemiş oldu.
Sarsıntı daha sonrası taşındıkları yeni meskenlerinde koridorda ağlayıp gözyaşını sildiğini ve hayatta kalan kızlarının odasına güler yüzle girerek moral verdiğini anlatan Perinçek, Umut’un acısını ise dar gelirli ailelerin çocuklarına eğitim alanında dayanak olarak hafifçeletme sonucu aldıklarını lisana getirdi.
Perinçek, “Yardım işleri bizi az da olsa düzgünleştirdi. Bundan daha sonra ne kadar epeyce çocukta memnunluk görürsek yaramız o kadar süratli düzgünleşmiş olacak. Ancak hiç bir vakit tam olarak güzelleşmeyecek.” dedi.
Geçen yıl 30 Ekim’de yaşanan sarsıntıda enkaz altından 65 saat daha sonra bir itfaiyecinin parmağına tutunarak kurtuluş umutlarını artıran 4 yaşındaki Elif bebek, zelzeleden kurtulan annesi Seher ve ikiz kardeşleri Ezel ve Elzem ile makus günleri unutmaya çalışıyor.
Sarsıntıdan daha sonra yaralı yüzü, endişeli bakışları ve hayata tutunan minik eliyle milyonlarca insanın yüreğine dokunan Elif, faciadan 1 yıl daha sonra güler yüzü, sarı uzun saçları, yeşil gözleri ve temizliğiyle gorenlere yaşama sevinci veriyor.
Büyük çabasının minik bir izini alnında taşıyan Elif, fazlaca sevdiği ve sarsıntının kendisinden kopardığı ağabeyi Umut’un ismini taşıyan sınıfta oyun oynuyor, çocukluğunu yaşıyor.
Perinçek Ailesinin yakınları ve gönüllülerin takviyesiyle kurulan Yüreklere Umut Vakfı’nın (YUVA) Ulusal Eğitim Bakanlığı müsaadesiyle Bayraklı’daki Azerbaycan Halk Cumhuriyeti 100. Yıl İlkokulunda oluşturduğu “Umut Perinçek” sınıfını, Elif ve öğrencilerin sevinçli sesleri dolduruyor.
“Bir annenin en sıkıntı tercihi”
Zelzelenin sarsıntısını unutmaya çabalayan anne Seher ve baba Oğuz Perinçek, kızları Elif ile bir arada oğulları ismine kurulan Umut Perinçek sınıfında AA muhabirine felaket gününü ve daha sonrasını anlattı.
Ege Üniversitesi Emel Akın Meslek Yüksekokulu Öğretim Üyesi olan Seher Perinçek, 30 Ekim 2020’nin bayağı başladığını lakin saatler 14.51’i gösterdiğinde yüreklerine karanlığın çöktüğünü söylemiş oldu.
O sırada ikiz kızları Ezel ve Elzem’in çevrim içi ders aldığını, Umut’un en sevdiği yiyecek olan makarna ve yoğurt yediğini, Elif’in ise odasında uyduğunu aktaran Perinçek, “Sarsıntılar olduğunda 3 çocuğumla salonda bir ortaya gelebildik. Umut, Ezel ve Elzem. Konsol ve çekyatın içindeki bir alanda çömeldik. O anda yüreklere karanlık çöktü. Bina yıkıldı ve hayat gayretimiz de o an başladı.” dedi.
Sarsıntı sırasında aklına birinci vakit içinderda yatakta uyuyan Elif’in geldiğini söyleyen Perinçek, o anları şu biçimde anlattı:
“Elif’i alıp yanımıza getirmek istedim. Fakat oraya gidersem 3 yavrum da benimle gelecekti. Büsbütün dağılacaktık. Bunu önbakılırsarek Elif’i orada bırakmak gereğini duydum. Bir annenin en acı tercihlerinden biri. Birinci onu merak ettim. ‘Onun sesini duyabilecek miyim’ dedim. Bir ağlama, bir ‘Anne’ seslenişi. Ancak duyamadım. O kadar güç bir an ki. Çocuklarımın da birinci sorduğu Elif oldu. ‘Anne Elif yaşıyor mu’ diye sordular. ‘Evet anneciğim yaşıyordur ve kesinlikle bizi bekliyordur.’ demek zorundaydım.”
“Oğuz’un sesini duydum”
Yıkıntıların altında 23 saatin hayli güç geçtiğini söyleyen Seher Perinçek, “O ortamda delirmemek elde değildi. Bizim en epey umudumuzu yeşerten eşim Oğuz’un dışarıdan gelen bağrışını duymak oldu. Onu duyduğum an çocuklara dedim ki ‘Evet anneciğim, babanız burada. Bütün takımı toplayacak ve bizi kurtaracak. Sabrettik ve takımlar de süratli bir müdahaleyle bizi oradan çıkardılar.” dedi.
Anne Perinçek, kurtarıldıktan 3-4 gün daha sonra Elif’i bakılırsabildiğini, fakat bu müddetin kendisine 3-4 asır üzere geldiğini anlattı.
“Umut’un yokluğu epeyce yorucu”
Zelzelede kaybettiği 7 yaşındaki oğlu Umut’un acısının da tanım edilemez olduğunu belirten anne Perinçek, “Umut o kadar beyefendiydi ki. Doğayı, hayvanları, insanları, böcekleri fazlaca severdi. Bu dünyaya umut olmak için gelmişti. Umut’u kaybetmek tüm ailede güç bir müddetçti ve bizim bu acının üstesinden gelmemiz kolay olmadı. Onun yokluğu epey ağır, fazlaca yorucu geldi.” diye konuştu.
Perinçek, Türkiye’nin her yerinden takviye önerisi aldıklarını tabir ederek, şöyleki devam etti:
“Tüm ülkeme teşekkürler. Herkes dayanak olmak istedi. Biz gereksinimimiz olmadığını, kaynakların kamusal projelere yönlendirilmesini istedik. bu biçimde sınıflar, dershaneler, laboratuvarlar yapıldı. Biz de Umut’un yüreklere umut olduğunu düşündük ve bir vakıf kuruldu. Artık o sınıflarda eğitim alan çocukların her birinde Umut’u görüyorum. hiç bir şeyi unutmadık. Biz artık başka çocukları keyifli ederek keyifli olacağız, umutlu olacağız.”
Baba Oğuz Perinçek: “Yaralarımız süratle iyileşecek”
Ege Üniversitesi Güneş Gücü Enstitüsü Öğretim Üyesi olan baba Oğuz Perinçek de Umut’un ismini taşıyan sınıfa zelzele daha sonrası enkaz başında beklerken üzerinden 3 gün çıkarmadığı kıyafetleriyle geldiğini, zelzele konusunda farkındalık yaratmayı istediğini belirtti.
Perinçek, tedavi sürecinin akabinde sıhhatine kavuşan çocuklarının birer mucize olarak hayata tutunduğunu, Umut’un anısını unutmanın mümkün olmadığını fakat yaşadığı üzüntüyü kızlarına yansıtmamaya çalıştığını söylemiş oldu.
Sarsıntı daha sonrası taşındıkları yeni meskenlerinde koridorda ağlayıp gözyaşını sildiğini ve hayatta kalan kızlarının odasına güler yüzle girerek moral verdiğini anlatan Perinçek, Umut’un acısını ise dar gelirli ailelerin çocuklarına eğitim alanında dayanak olarak hafifçeletme sonucu aldıklarını lisana getirdi.
Perinçek, “Yardım işleri bizi az da olsa düzgünleştirdi. Bundan daha sonra ne kadar epeyce çocukta memnunluk görürsek yaramız o kadar süratli düzgünleşmiş olacak. Ancak hiç bir vakit tam olarak güzelleşmeyecek.” dedi.